Ik heb jullie zoveel te vertellen! En om dat nu allemaal op de ‘voorstel’ pagina op de schrijven is ook zowat. Dus ik dacht… waarom niet als mijn eerste blog! Ik wil jullie door middel van deze blog heel graag meenemen in waarom ik ben begonnen als kindercoach.
In 2017 kom ik zelf voor het eerst in aanraking met een kindercoach. Mijn eigen dochter loopt vast in het basisonderwijs. Ze wil niet meer naar school, heeft regelmatig buikpijn en komt steeds na schooltijd boos thuis. Na heel veel geprobeerd te hebben, merkte ik dat ik iemand nodig had die met me mee wilde kijken/denken. Na een aantal sessies zag ik mijn eigen kleine meisje weer wat vrolijker worden. Ze had minder buikpijn en de boze buien namen af. Mijn dochter bleek hoog sensitief te zijn. Iets wat best wel veel kan vragen van een ouder en soms lastige situaties oplevert. Deze kindercoach had me zo enorm geholpen om weer verder te kunnen. En tuurlijk…. Er waren ook echt dingen bij die ik zelf ook had geprobeerd, maar blijkbaar had mijn dochter het even nodig om het van iemand anders te horen. Dit was het moment dat de liefde voor dit vak is gaan groeien en ik uiteindelijk de opleiding ben gaan doen (maart 2019 afgestudeerd).
Ik had al wel eerder het gevoel om wat anders te gaan doen, maar tot die tijd wist ik eigenlijk niet wat. Wat ik wel wist, is dat ik met kinderen wilde blijven werken. Wat is nog mooier dan, om in hun kwetsbare ontwikkeling, onderdeel te mogen zijn in hun leven en ze te laten ontdekken wie ze zijn. Tijdens de opleiding tot kindercoach (her)ontdekte ik weer mijn eigen creativiteit en hoe ik deze kan inzetten met het helpen van kinderen. Wat ik eigenlijk al die jaren heb gemist, door bureaucratie in de hulpverlening. Ik mistte het werken met en waar het echt om draaide, de kinderen.
Na de opleiding ben ik gaan kijken naar wat ik hiermee wilde gaan doen. Ik ben mijn werk in de dagbehandeling gaan combineren met het kindercoaching. In die tijd heb ik met liefde twee kinderen mogen ondersteunen in rouwverwerking en het leren uiten van emoties. Spannend, maar zo leuk! Echter merkte ik dat het combineren van twee banen en een gezin, best wel pittig was. Ik moest er dus over na gaan denken wat ik nu wilde. Uiteindelijk heb ik de beslissing genomen om de sprong in het diepe te gaan wagen. ‘Je kan beter spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt, dan van wat je niet hebt gedaan’. In oktober 2019 ben ik gestopt met mijn baan als jeugdzorgwerker C op een dagbehandeling van het jonge kind en ben ik begonnen als kindercoach.
Wat mij aanspreek? Het laagdrempelig, kortdurend, individueel en creatief bezig zijn. Samen met het kind en ouder op een ontdekkingstocht gaan! Eigenlijk weer de tijd krijgen om samen te kijken hoe we het kind kunnen helpen en ondersteunen in waar het op dat moment vastloopt. En daarbij het niet gelijk door sturen naar allerlei instanties, waar overigens al lange wachtlijsten zijn ontstaan.
Mijn liefde voor dit vak? Kinderen en ouders weer laten stralen! Dat ze zich beide mogen sterken in wie ze zijn. Dat ze hierin mogen groeien en mogen leren. En dat ik hier getuige van mag zijn! Dat is toch een hele eer?